Ιστορία
Το Παλιούρι (Δημοτική Κοινότητα Διμηνίου - Δημοτική Ενότητα ΑΙΣΩΝΙΑΣ), ανήκει στον δήμο ΒΟΛΟΥ της Περιφερειακής Ενότητας ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ που βρίσκεται στην Περιφέρεια Θεσσαλίας, σύμφωνα με τη διοικητική διαίρεση της Ελλάδας όπως διαμορφώθηκε με το πρόγραμμα “Καλλικράτης”.
Η επίσημη ονομασία είναι “το Παλιούρι”. Έδρα του δήμου είναι ο Βόλος και ανήκει στο γεωγραφικό διαμέρισμα Θεσσαλίας και έχει υψόμετρο 248 μέτρα από την επιφάνεια της θάλασσας.
Ο χρόνος δείχνει να σταμάτησε στο Παλιούρι. Ο οικισμός που βρίσκεται σε απόσταση οκτώ χιλιομέτρων από το Βόλο και 12 χιλιόμετρα από το Πήλιο, έχει εγκαταλειφθεί πολλές δεκαετίες τώρα και πλέον στο χωριό δεν ζούνε παρά ελάχιστες ψυχές, μετρημένες στα δάχτυλα των χεριών. Τα περισσότερα από τα παλιά πέτρινα σπίτια είναι γκρεμισμένα και το Παλιούρι θυμίζει ένα χωριό-φάντασμα, χωρίς όμως αυτό να μειώνει στο ελάχιστο την ιστορική και αρχιτεκτονική αξία του. Στα συρτάρια του Υπουργείου Περιβάλλοντος βρίσκεται η πρόταση για τον χαρακτηρισμό του Παλιουρίου ως παραδοσιακό οικισμό, κάτι που άπαντες συγκλίνουν ότι είναι ο μοναδικός τρόπος για να «ζωντανέψει» και πάλι ο τόπος.
Η ιστορία του Παλιουρίου ξεκινά τον 19ο αιώνα, αφού τότε αναπτύχθηκε ο οικισμός. Ωστόσο, οι σεισμοί του 1955-’57 αποτέλεσαν καίριο πλήγμα, αφού η πλειοψηφία των σπιτιών, που ήταν τριώροφα, υπέστησαν μεγάλες ζημιές. Εκείνη την εποχή η μορφή του οικισμού αλλοιώθηκε, αφού οι τότε κάτοικοι φοβήθηκαν και προχώρησαν σε μείωση του αριθμού των ορόφων στα υφιστάμενα κτίσματα, με αποτέλεσμα να αλλάξει η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του Παλιουρίου. Σήμερα στο χωριό ο αριθμός των σπιτιών που υπάρχουν, υπολογίζεται στα εκατό, αν και τα πιο πολλά έχουν εγκαταλειφθεί από τους ιδιοκτήτες τους. Βρίσκονται παραδομένα στη φθορά του χρόνου και ελάχιστα δεν έχουν καταστραφεί κι εξακολουθούν να είναι κατοικήσιμα. Βέβαια, αυτός δεν είναι ο μοναδικός λόγος που ο χρόνος στο Παλιούρι άρχισε να μετράει αντίστροφα. Η απουσία σύνδεσης του οικισμού με το ηλεκτρικό ρεύμα, αλλά και η έλλειψη παροχής πόσιμου νερού, σε συνδυασμό με την ανυπαρξία οδικού δικτύου (ο δρόμος που συνδέει το χωριό με το Βόλο κατασκευάστηκε πολύ αργότερα), δημιούργησαν ανυπέρβλητες δυσκολίες στην καθημερινότητα των Παλιουριωτών. Πριν από λίγες δεκαετίες τους παραχωρήθηκαν οικόπεδα στο Διμήνι, ώστε να μπορέσουν να ξεκινήσουν από την αρχή τη ζωή τους κάτω από καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Μοιραία το Παλιούρι άρχισε να φθίνει κι ελάχιστοι ήταν εκείνοι που έμειναν πίσω, απασχολούμενοι ως επί το πλείστον με γεωργικές και κτηνοτροφικές εργασίες (κυριαρχεί η καλλιέργεια ελαιόδεντρων και η κτηνοτροφία).
Ο ναός του Αγίου Νικολάου, δεσπόζει στο κέντρο του χωριού. Είναι σπάνιας αρχιτεκτονικής αξίας. Όσο πιο επιβλητική είναι η εικόνα του ναού εξωτερικά, τόσο σεμνή και ταπεινή είναι η λειτουργία του ναού τις Κυριακές, που κατακλύζεται από τους πιστούς οι οποίοι καταφθάνουν από όλη τη Μαγνησία και όχι μόνο, προκειμένου να προσευχηθούν. Πραγματικά αξίζει να τον επισκεφθεί κανείς προκειμένου να γνωρίσει και να ζήσει από κοντά, όλα αυτά τα συναισθήματα που γεννιούνται κατά την λειτουργία του ναού.
